Με βαρύ, ιστορικά, όνομα, το Λημνιό είναι μια ποικιλία αμπέλου που επιδεικνύει αναμφίβολα το βάθος της πρότασης των σύγχρονων ελληνικών κρασιών στο σημερινό οινικό κόσμο.

Είναι ένα σταφύλι που αναφέρεται για πρώτη φορά από πολυάριθμους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, όπως είναι ο Όμηρος, ο Ησίοδος και ο Πολυδεύκης, κάτι που εντείνει τη μοναδικότητά του. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι οι περιοχές παραγωγής της ποικιλίας όπως αναφέρονται στα αρχαία κείμενα, συμπίπτουν με τις σημερινές αμπελουργικές ζώνες της.

Τα κρασιά από Λημνιό έχουν χρώμα μέτριου βάθους, κομψά αρώματα μύτης και στόματος, στα οποία κυριαρχούν χαρακτήρες φρέσκων αρωματικών βοτάνων και κόκκινων φρούτων του δάσους. Στο στόμα έχουν μέτρια οξύτητα, μέτριες και μεταξένιες τανίνες, μέτριο σώμα και σχετικά υψηλή αλκοόλη.

Το παράδοξο είναι πως το Λημνιό υπάρχει μεν, αλλά δεν είναι πολύ διαδεδομένο στη Λήμνο, που θεωρείται η γενέτειρά του και του έχει δώσει το όνομά της (οι ντόπιοι εκεί το ονομάζουν "Καλαμπάκι"). Η πλειονότητα των φυτεύσεων βρίσκεται στον αμπελώνα της ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης. Πολύ καλά δείγματα προέρχονται ιδιαίτερα από αμπελώνες στη Χαλκιδική (ΠΟΠ Πλαγιές Μελίτωνα), στα Άβδηρα (Ξάνθη) και στη Μαρώνεια (Ροδόπη).

Τα μονοποικιλιακά κρασιά από Λημνιό έχουν συνήθως πολύ ελαφρύ στιλ, ενώ κατά κύριο λόγο δεν ωριμάζουν σε βαρέλι. Εν τούτοις, η ποικιλία χρησιμοποιείται συχνά σε χαρμάνια με διεθνείς ερυθρές ποικιλίες (πχ Cabernet Sauvignon), που ωριμάζουν συνήθως σε βαρέλι, προκειμένου να προσθέσει σε αρωματικό χαρακτήρα και λεπτότητα.

Αν και πολύ απολαυστικό και από μόνο του, ένα κρασί από Λημνιό μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα σε λαδερά, κοκκινιστά φαγητά με πουλερικά ή χοιρινό και γραβιέρες.

Χ.Φ.
Α.Τ.