Η Κυδωνίτσα, είναι μία ποικιλία που ενώ πριν μερικά χρόνια ήταν άγνωστη στους περισσότερους, πολλοί είναι αυτοί που θα συμφωνήσουν ότι βρίσκεται πλέον ανάμεσα στις ελληνικές λευκές ποικιλίες “πρώτης γραμμής”.

Η Λακωνία είναι η περιοχή που μπορεί κανείς να συναντήσει τις μεγαλύτερες εκτάσεις καλλιέργειας της ποικιλίας, χωρίς να είναι βέβαιο όμως ότι αυτή είναι και η καταγωγή της. Πριν μερικές δεκαετίες, η ποικιλία καλλιεργούνταν στους αμπελώνες μαζί με άλλα λευκά σταφύλια της περιοχής και γι' αυτό δεν υπήρχαν πολλά δείγματα οινοποίησης μονοποικιλιακής Κυδωνίτσας.

Χάρη στις προσπάθειες οραματιστών οινοποιών τις τελευταίες δεκαετίες, αυτό άλλαξε. Σήμερα, η ποικιλία καλλιεργείται μόνη της, ενώ τα τελευταία χρόνια μάλιστα, η καλλιέργειά της εξαπλώνεται.

Μπορούμε να συναντήσουμε κρασιά της ποικιλίας, τόσο από την υπόλοιπη Πελοπόννησο, όσο και από οινοποιεία της Βόρειας Ελλάδας.

Δίνει λευκά ξηρά κρασιά, με ιδιαίτερο νεύρο, τα οποία καταναλώνονται συνήθως φρέσκα αλλά και ορισμένους γλυκείς οίνους. Φυσικά υπάρχουν και ξηρές εκδοχές στις οποίες το κρασί παραμένει για κάποιο διάστημα σε ξύλινα βαρέλια, αποκτώντας περισσότερη πολυπλοκότητα αλλά και αντοχή στο χρόνο, ενώ οι ακόμη πιο ριψοκίνδυνοι οινοποιοί τολμάνε να δοκιμάσουν και την "orange" οινοποίηση της ποικιλίας.

Πρόκειται για ποικιλία που δίνει αρωματικά κρασιά, με έντονο το φρούτο, χωρίς να λείπει από κάποιες εκφράσεις της η βοτανικότητα και σε μερικές άλλες, ίσως, και κάποια ορυκτότητα.

Οινοποιείται μόνη της κατά βάση, αν και υπάρχουν κάποια χαρμάνια, συνήθως με την ποικιλία Ασύρτικο, όσον αφορά τα ξηρά κρασιά, αλλά και με την ποικιλία Μονεμβασιά και κάποιες Ασπρούδες, στην περίπτωση των γλυκών οίνων ΠΟΠ Μονεμβασία-Malvasia, που μπορούν να είναι είτε φυσικώς γλυκείς, είτε ενισχυμένοι.

Συνδυάζεται ευχάριστα με θαλασσινούς μεζέδες και μικρά ψάρια, λευκά τυριά και ζυμαρικά με ανοιχτόχρωμες σάλτσες και κοτόπουλο.

Μ.Ψ.