Πέμπτη απόγευμα προς βράδυ και με ένα φιλικό ζευγάρι ή την παρέα αποφασίζετε επί τόπου, να μαζευτείτε όλοι μαζί σπίτι, μετά τη δουλειά. Αν υπάρχει και λίγη πείνα, γίνεται και η σχετική παραγγελία και λύνεται το θέμα. Με το ποτό όμως τι γίνεται; Οι περισσότεροι από εμάς ίσως έχουμε 1-2 μπίρες στο ψυγείο αλλά σίγουρα αυτές δεν αρκούν και τέλος πάντων κάποιοι μπορεί να προτιμούσαν κρασί αν ήταν διαθέσιμο.

Το παραπάνω σύντομο διήγημα θεωρώ ότι είναι αρκετά ενδεικτικό της νοοτροπίας μας απέναντι στα “καθημερινά” ποτά. Η μπίρα, στο μυαλό των περισσοτέρων, είναι πιο “προσβάσιμο” προϊόν και αναμενόμενα έχει κερδίσει θέσεις στο ψυγείο μας. Το εμφιαλωμένο κρασί ακόμα κουβαλάει την ρετσινιά(!) του να θεωρείται πιο “premium”, πιο ελιτίστικο, “ειδικών περιστάσεων” και ότι πρέπει να είσαι εκκολαπτόμενος sommelier για να το βάλεις στην καθημερινότητά σου.

Για μια χώρα σαν τη δικιά μας, με τους υπέροχους αμπελώνες και την βαριά οινική κληρονομιά, που κουβαλάμε από την αρχαιότητα, είναι κρίμα να μην βάζουμε το κρασί στα σπίτια μας σε μια λογική “μη περιστασιακής” (αλλά πάντα υπεύθυνης) κατανάλωσης.

Εντάξει, έβγαλα το παράπονό μου, πάμε να επιστρέψουμε στην αρχική ιστορία μας και να αναζητήσουμε πρακτικές λύσεις.

Με τι θα πρέπει λοιπόν να εξοπλίσουμε την κάβα μας;

Είναι πολύ απλό να διατηρούμε μια καθημερινή κάβα: ένα μικρό απόθεμα καθημερινών κρασιών με στόχο να καλύψουν τις ανάγκες μιας αυθόρμητης επίσκεψης φίλων, ενός γρήγορου γεύματος ή απλά γιατί θες να πιείς 2 ποτήρια παρακολουθώντας την αγαπημένη σου εκπομπή. Χωρίζοντας τα κρασιά στα κατάλληλα για φαγητό και σε αυτά που είναι πιο απολαυστικά μόνα τους, καλό είναι να προμηθευτούμε φιάλες και από τις δύο κατηγορίες για να είμαστε καλυμμένοι.

• Αν σκεφτούμε τα φαγητά που μπορεί να έχουμε ήδη σπίτι από το μενού της εβδομάδας ή και αυτά που είναι πιθανότερο να παραγγείλουμε από έξω στα πλαίσια μιας παρέας, οι επιλογές είναι λίγο ή πολύ γνωστές και όχι ιδιαίτερα απαιτητικές σε επίπεδο συνδυασμού με κρασί. Όχι πολύ ελαφριά (σε σώμα και αλκοόλ) κρασιά αλλά ούτε και υπερβολικά βαριά, με περισσότερη οξύτητα, χωρίς να δίνουμε μεγάλη έμφαση στην ένταση των αρωμάτων και όλα ξηρά. Με βάση τα παραπάνω, θα επιλέγαμε περισσότερα γεμάτα λευκά κρασιά, κάποια συγκεκριμένα ροζέ με τονισμένη οξύτητα και μερικά ελαφρά έως μέτρια σε σώμα ερυθρά.

• Λευκά: Ασύρτικο, ο διάσημος πρωταθλητής των συνδυασμών με την κουζίνα μας και αν η Σαντορίνη τρομάζει με τις τιμές της, υπάρχουν εξαιρετικά κρασιά με αυτή την ποικιλία σε πολύ λογικές τιμές από την ηπειρωτική Ελλάδα. Chardonnay (Σαρντονέ), παγκοσμίως αγαπητό σταφύλι με πληθωρικό προφίλ και πολλά χαρίσματα στο ταίριασμα με φαγητό.

• Ροζέ: Ξινόμαυρο, ιδιαίτερο σε αρώματα και τραγανό σε δομή, αγαπά και ταιριάζει εξαιρετικά καλά με τις Μεσογειακές γεύσεις. Προτιμήστε τα πιο γεμάτα ροζέ της Νάουσας. Αξίζει να το βάλετε δίπλα σε πάσης φύσεως λαδερά ή μια γρήγορη κόκκινη μακαρονάδα.

• Ερυθρά: Ξινόμαυρο και πάλι αλλά αυτή τη φορά στις πιο ελαφριές εκδοχές που μας προσφέρουν οι αμπελώνες του Αμυνταίου ενώ αξίζει να έχετε και μερικές φιάλες από το ανερχόμενο, πολύ νόστιμο και ντελικάτο Λιάτικο από την Κρήτη. Μην φοβηθείτε να τα βάλετε δίπλα σε πίτσα (με σάλτσα τομάτας, όχι λευκή) ή το πατροπαράδοτο τυλιχτό!

Το κατάλληλο "pairing" δεν έχει πάντα να κάνει με το φαγητό

Αν το “μενού” της παρέας δεν συμπεριλαμβάνει φαγητό (τα τσιπς και ο πασατέμπος δεν μετράνε) τότε τα πράγματα είναι επίσης απλά: Φρέσκα, ζουμερά, αρωματικά κρασιά, χωρίς έντονες οξύτητες, τανίνες και άλλα σκληρά χαρακτηριστικά (π.χ. υπερβολικό αλκοόλ). Εδώ ψάχνουμε για μαλακά λευκά, αρωματικά ροζέ και ανάλαφρα ερυθρά.

• Λευκά: η έντονη Μαλαγουζιά και το πλούσιο Βιδιανό είναι ξεκάθαρες επιλογές ενώ αξίζει να βάλετε στο ρεπερτόριό σας και το σοβαρά υποτιμημένο (αλλά εξαιρετικό και value for money) Σαββατιανό, ένα πραγματικό κόσμημα για την κάβα σας.
• Ροζέ: τα πολυφορεμένα πλέον ανοιχτόχρωμα ροζέ “τύπου Προβηγκίας” της χώρας μας ειδικά από τις Γαλλικές ποικιλίες Grenache (“Γκρενάς”) και Syrah (“Σιρά”), είναι ιδανικά για παρεΐστικη κατανάλωση ειδικά όσο ο καιρός ζεσταίνει. Μια άλλη προσέγγιση είναι και τα ροζέ από Μοσχοφίλερο της Μαντίνειας, με εντυπωσιακά ανθικά αρώματα αλλά και τραγανή δομή που θα μπορούσε να τα τοποθετήσει και στην παραπάνω κατηγορία κρασιών.
• Ερυθρά: Σε αναζήτηση φρεσκάδας και πλούσιου φρούτου μπορούμε να στραφούμε σε νεαρά κρασιά από Αγιωργίτικο, όπως μια φρέσκια Νεμέα χωρίς ωρίμανση σε βαρέλι. Εναλλακτικά ένα αντίστοιχης λογικής Merlot (“μερλό”) από βόρεια Ελλάδα θα έκανε εξίσου καλή δουλειά.

Αν πάλι δεν ξέρουμε με απόλυτη βεβαιότητα τι προτιμάμε και θέλουμε να εξερευνήσουμε τις δυνατότητες του δικού μας μενού, ο Ψηφιακός Οινοχόος μπορεί να μας βοηθήσει στην αναζήτησή μας.

Μερικές (σκόρπιες) τελευταίες σκέψεις

Γενικώς, για την περίπτωση που θέλουμε να έχουμε στην “οινική μας φαρέτρα” τα κατάλληλα κρασιά φαγητού, δεν υπάρχει κανένας λόγος να αγχωθούμε για τον ιδανικό συνδυασμό, η καλή παρέα είναι ο σημαντικότερος συνδετικός κρίκος στις καθημερινές περιστάσεις (μάλλον και σε όλες τις υπόλοιπες). Τους ψυχαναγκασμούς αφήστε τους στους οινοχόους των εστιατορίων!

Στο σπίτι, μπορεί να μην έχουμε κελάρια και ειδικούς χώρους για κρασιά αλλά δεν πειράζει. Στη λογική της σύντομης κατανάλωσης (και όχι της μακράς παλαίωσης) μπορούμε να έχουμε 2-3 φιάλες λευκό ή/και ροζέ στο ψυγείο και να φροντίσουμε να τις βγάλουμε ένα τέταρτο νωρίτερα για να φτάσουν σε καλή θερμοκρασία. Τα ερυθρά, καλό είναι να τα έχουμε κάπου σκιερά και δροσερά και αν χρειαστεί (το καλοκαίρι σίγουρα) τα βάζουμε τουλάχιστον ένα τέταρτο στο ψυγείο πριν τα ανοίξουμε. Επίσης, ό,τι χρώμα και να έχει το κρασί, αν η φιάλη έχει φυσικό φελλό πρέπει να την αποθηκεύουμε οριζόντια. Τέλος, αν δεν πιούμε όλο το μπουκάλι, το ταπώνουμε με το πώμα του και μπαίνει στο ψυγείο. Την επόμενη μέρα θα είναι ακόμα μια χαρά (την επόμενη εβδομάδα, όμως, όχι).

Η μέχρι τώρα εμπειρία μας με τα θεματικά κιβώτια κρασιού (και μπίρας) που φτιάχνουμε εδώ στην Oenos&co, έχει δείξει ότι ο κόσμος τα αντιμετωπίζει ακόμα ως καλαίσθητα δώρα για τρίτους και όχι για εαυτούς. Παρόλα αυτά, εμείς τα εμπνευστήκαμε στα πλαίσια συζητήσεων σχετικών με τα παραπάνω, με σκοπό να αποτελέσουν μέσα για καθημερινές απολαύσεις.

Όλα τα κρασιά που θα επιλέξουμε, αν και εξαρτάται και από το πορτοφόλι του καθενός, καλό είναι να τοποθετούνται σε ένα χαμηλό εύρος τιμής (προσωπικά θα κοίταζα στα 8 - 15 €) για να έχει νόημα όλη αυτή η ιστορία και να γίνει το κρασί μέρος της καθημερινότητας και της κουλτούρας μας. Και πιστέψτε με, έχει πολύ νόημα…