Κρυμμένη πίσω από τη σκιά διασημότερων ελληνικών λευκών ποικιλιών (Ασύρτικο, Μαλαγουζιά) και περιορισμένη γεωγραφικά, η Ρομπόλα είναι μια από τις πιο σημαντικές ποικιλίες του ελληνικού αμπελώνα και υπεύθυνη για κάποια από τα  σπουδαιότερα λευκά κρασιά της χώρας.

Η δυτική Πελοπόννησος και κυρίως τα νησιά του Ιονίου είναι οι βασικές περιοχές καλλιέργειάς της, με σημαντικότερη όλων την Κεφαλονιά. Εκεί, δίνει τα κρασιά “ΠΟΠ Ρομπόλα Κεφαλληνίας”. Ιδιαίτερα ευαίσθητη σε ασθένειες, αλλά και στην ξηρασία, η Ρομπόλα αποζητά κατάλληλες συνθήκες για να ξεδιπλώσει το δυναμικό της.

Παρά τον ευπαθή χαρακτήρα της –που απαιτεί άγονα και, κατά προτίμηση, ορεινά εδάφη– είναι ιδιαίτερα παραγωγική, με αποτέλεσμα ο περιορισμός των αποδόσεων να είναι αναγκαίος για μια ποιοτική Ρομπόλα. Το ίδιο αναγκαία, λόγω του ευοξείδωτου χαρακτήρα της, είναι και η προσοχή στην οινοποίηση, που συνήθως λαμβάνει χώρα σε ανοξείδωτες δεξαμενές.

Με τις κατάλληλες προϋποθέσεις, τα κρασιά από Ρομπόλα χαρακτηρίζονται από τονισμένη οξύτητα, ορυκτότητα και μια αρωματική φινέτσα που συναντάμε πιο συχνά σε σπουδαία λευκά κρασιά της κεντρικής Ευρώπης (πχ στα Riesling της Γερμανίας).

Ως επί το πλείστον, την βρίσκουμε σε ξηρή μορφή και πολύ σπάνια μαζί με άλλες ποικιλίες. Στις πιο ποιοτικές χρονιές τα κρασιά από Ρομπόλα διαθέτουν αντοχή στον χρόνο και εξελίσσονται εξαιρετικά.

Έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμη σε συνδυασμούς με φαγητό, λόγω της υψηλής οξύτητας και του ντελικάτου αρωματικού χαρακτήρα της. Ωμά θαλασσινά, τηγανητά και ψητά ψάρια, λιπαρά ορεκτικά, και πίτες αποτελούν κάποιους από τους πιθανούς συνδυασμούς με ένα τυπικό κρασί από Ρομπόλα.

Χ.Φ.
Α.Τ.