Τον βρίσκουμε απ΄ άκρη σε άκρη, κυρίως στην ηπειρωτική Ελλάδα. Ωστόσο παραδοσιακά καλλιεργείται στην Αχαΐα. Σε τοπικό επίπεδο συναντάται με διάφορα ονόματα όπως Ροδίτης Αλεπού, Ρογδίτης, Ροϊδίτης, Ροδομούσι, Τουρκοπούλα, Κανελάτο και Κουτσανιστή.

Είναι φυτό πολύ παραγωγικό, με ανθεκτικότητα στην ξηρασία και σε διάφορες ασθένειες. Δίνει καλύτερο σταφύλι όταν καλλιεργείται στα ημιορεινά ή ορεινά, όπου το κλίμα είναι πιο ψυχρό και σε εδάφη πιο φτωχά για περιορισμό της παραγωγής. Ο φλοιός του σταφυλιού είναι κατά βάση ερυθρωπός και όχι λευκός όπως πολύς κόσμος θα πίστευε, αν και υπάρχουν και κάποιοι κλώνοι με ανοιχτό πράσινο χρώμα.

Εξαιτίας του αυξημένου φορτίου που φέρει κατά τον τρύγο, μέχρι κάποιες δεκαετίες πριν, χρησιμοποιούνταν για κρασιά μαζικής παραγωγής και φθηνά σε τιμή. Έτσι της έχει αποδοθεί ο χαρακτηρισμός “ταπεινή ποικιλία”. Σε αυτό ίσως συνετέλεσε και η παράλληλη υποβάθμιση, εξαιτίας της συμμετοχής του σε φθηνές, εμπορικές ρετσίνες, όπως και στην περίπτωση του Σαββατιανού. Τα σταφύλια όμως από Ροδίτη που έχουν καλλιεργηθεί και οινοποιηθεί σωστά, μπορούν να δώσουν κρασί υψηλής ποιότητας.

Χαρακτηρίζεται για τη δροσιστική του οξύτητα, το μέτριο σώμα του και τον καθαρό λεμονάτο χαρακτήρα του, ενώ το προσεγμένο σταφύλι από χαμηλότερες στρεμματικές αποδόσεις, μπορεί να δώσει και ορυκτότητα. Όλα αυτά σε μία τιμή πολύ προσιτή, που με το σωστό παραγωγό, στη σωστή χρονιά, μπορούμε να κάνουμε λόγο για ένα σπουδαίο “value for money”.

Είναι η υπεύθυνη ποικιλία για τα λευκά “ΠΟΠ Πάτρα”, ενώ επίσης συμμετέχει στα λευκά “ΠΟΠ Αγχίαλος” μαζί με το Σαββατιανό, αλλά και βορειότερα στα “ΠΟΠ Πλαγιές Μελίτωνα”, με το Αθήρι και το Ασύρτικο. Σε μονοποικιλιακή εκδοχή, ο Ροδίτης εμφανίζεται συνήθως ως λευκό κρασί, ενώ τα τελευταία χρόνια εμφανίζονται και αρκετές εκδοχές ερυθρής οινοποίησής του με “orange” αποτελέσματα. Συμμετέχει και σε αρκετά χαρμάνια, όπως με τις λευκές ποικιλίες Σαββατιανό, Μοσχοφίλερο, Ασύρτικο, Αθήρι, Μαλαγουζιά, Chardonnay και το Sauvignon Blanc, αλλά και με κάποιες ερυθρές σε “blanc de noir” ή και ροζέ κρασιά. Φυσικά τον συναντάμε και στην αγαπημένη μας ρετσίνα.

Γενικώς τα κρασιά του θεωρούνται “εύχρηστα” για συνδυασμούς με φαγητό κυρίως λόγω της τονισμένης οξύτητας που διαθέτουν. Σε πιο ελαφρού σώματος εκδοχές ταιριάζει με σαλάτες και μικρούς μεζέδες, ενώ σε πιο συμπυκνωμένες περιπτώσεις μπορεί να σταθεί δίπλα σε ελαφριά λαδερά, θαλασσινά, λευκό ψάρι και κοτόπουλο.

Μ.Ψ.