Ερυθρή ποικιλία με μαύρες και τραγανές ρώγες, γεγονός που απορρέει από την ονομασία της, το Μαυροτράγανο προέρχεται από τις Κυκλάδες, συγκεκριμένα από τον διάσημο αμπελώνα της Σαντορίνης και μέχρι πρόσφατα ήταν ένα σχεδόν εξαφανισμένο σταφύλι.

Μία ποικιλία πολλά υποσχόμενη, που έως τώρα αναπτύσσεται και σιγά σιγά αποκαλύπτει το δυναμικό της. Κέρδισε δημοτικότητα από πειραματικές εμφιαλώσεις του Χαρίδημου Χατζηδάκη (όταν εργαζόταν στο κτήμα Μπουτάρη) τη δεκαετία του '80 και του Πάρι Σιγάλα τη δεκαετία του '90 και αρκετοί παραγωγοί της Σαντορίνης ακολούθησαν, συμπεριλαμβάνοντάς το στους αμπελώνες τους. Πλέον υπάρχει αξιόλογη παραγωγή ποιοτικά και σε νησιά εκτός Σαντορίνης καθώς και σε αμπελώνες της Βόρειας Ελλάδας.

Σήμερα αριθμεί λιγότερο από 2% του Σαντορινιού αμπελώνα. Παραδόξως, είναι άμπελος με αδυναμία στη ξηρασία, δίνοντας την εντύπωση προτίμησης λιγότερο ξηροθερμικών κλιμάτων. Φτάνει σε ωρίμανση κατά το δεύτερο μισό του Αυγούστου. Διαβροχή και μακρές εκχυλίσεις θα δώσουν βάθος χρώματος και η τανική δομή του επιβραβεύει την παλαίωση σε δρυ.

Δίνει κρασιά με βαθύ, πυκνό χρώμα, εξαιρετική συμπύκνωση, μέτρια οξύτητα με πλούσια παλέτα κόκκινων, μαύρων φρούτων και ορυκτότητας, με έντονες τανίνες. Τα κρασιά από Μαυροτράγανο, αν και δεν υπάρχει μεγάλο δείγμα, δείχνουν να έχουν αντοχή στον χρόνο.

Μερικά χαρμάνια που ξεχωρίζουν είναι με Μανδηλαριά (διαδεδομένη ποικιλία του Αιγαίου), Αυγουστιάτη,  Μαυρούδι και Λημνιό (από Β. Ελλάδα). Στις μονοποικιλιακές εκδοχές του προτείνεται με κόκκινο κρέας στο barbeque και κοπές ζουμερές (rare/medium rare), στοιχεία με τα οποία η στιβαρή δομή των κρασιών αυτών μπορεί να ισορροπήσει.

Χ.Φ.
Α.Τ.