Αν και δε θα ακούσουμε να αναφέρεται τόσο συχνά σε πηγαδάκια οινόφιλων, εντούτοις το Αηδάνι, είναι μία από τις πολύ αγαπημένες ποικιλίες του Αιγαίου και δη των Κυκλάδων.

 

Θεωρείται γηγενής ποικιλία της Σαντορίνης, αν και σύμφωνα με κάποιους μελετητές, προέρχεται από την Ανατολή και συγκεκριμένα από τα Άδανα, απ’ όπου φαίνεται να παίρνει και το όνομά της.

 

Αν και μικρό το ποσοστό καλλιέργειάς της στη Σαντορίνη, αποτελεί την κύρια περιοχή παραγωγής, ενώ άξιες λόγου είναι και οι ποσότητες από Πάρο και Νάξο. Τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας των προσπαθειών κάποιων παραγωγών από την υπόλοιπη Ελλάδα, να διερευνήσουν τις δυνατότητες της ποικιλίας και εκτός Κυκλάδων, τη συναντάμε στην Αττική, την Πελοπόννησο αλλά και στη Βόρεια Ελλάδα.

 

Πρόκειται για μία παραγωγική ποικιλία, ανθεκτική στη ξηρασία, η οποία όμως είναι πυκνόρωγη, γεγονός που την καθιστά ευαίσθητη σε ασθένειες, κυρίως στον Περονόσπορο.

 

Τη συναντάμε συνήθως σε χαρμάνια λευκών ξηρών αλλά και γλυκών κρασιών, ενώ υπάρχουν και κάποιες πιο λίγες εκδοχές με ροζέ ξηρά κρασιά και κάποια αφρώδη.

Εδώ και μερικά χρόνια, δειλά δειλά έχει ξεκινήσει να εμφιαλώνεται και μονοποικιλιακά. Διαθέτει καλές δυνατότητες παλαίωσης.

 

Συμμετέχει στους ξηρούς οίνους ΠΟΠ Σαντορίνη σε ποσοστό έως και 15%, μαζί με το Ασύρτικο (το οποίο πρέπει πάντα να κατέχει το 85% της σύστασης) και το Αθήρι, ενώ το βρίσκουμε φυσικά και στους γλυκείς οίνους του νησιού, Vinsanto.

 

Έχει απαλό κιτρινοπράσινο χρώμα και αρώματα από άνθη και φρούτα. Στο στόμα διαθέτει μέτριο σώμα και μέση οξύτητα. Η οξύτητα αυτή, είναι μάλιστα ένας από τους λόγους που χρησιμοποιείται στα χαρμάνια με το Ασύρτικο, καθώς στρογγυλεύει τη συχνά “αιχμηρή” οξύτητά του.

 

Είναι ιδιαίτερα ευχάριστος σύντροφος σε σαλάτες που περιέχουν όσπρια, ριζότο, ζυμαρικά με λευκές σάλτσες, πουλερικά, θαλασσινά και λιπαρά ψάρια.